کد مطلب:314000 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:216
صد دینار حواله حضرت اباالفضل العباس
ثقةالاسلام جناب آقای حاج شیخ علی رضا گل محمدی ابهری زنجانی، شب 27 جمادی الثانیه ی سال 1416 ه.ق در حرم مطهر كریمه ی اهل بیت حضرت فاطمه ی معصومه علیهاالسلام نقل كرد:
یكی از اهالی كربلا، عربی را می بیند كه در حرم حضرت قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام كنار ضریح مطهر ایستاده و با حضرت سخن می گوید.
آقاجان، صد دینار از شما پول می خواهم؛ می دهی كه بده و اگر نمی دهی می روم حرم حضرت سیدالشهداء امام حسین علیه السلام شكایت شما را به آن حضرت می كنم.
سپس سرش را به طرف ضریح مطهر برده و می گوید: فهمیدم، فهمیدم! و از حرم بیرون می رود. عرب مزبور به بازار رفته و به یكی از مغازه داران می گوید: آقا فرموده است صد دینار به من بده. او می گوید: نشانی شما از آقا چیست؟ می گوید: به این نشان، كه پسر شما مریض شده بود و شما صد دینار نذر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام كردی؛ بده! و او هم صد دینار را می دهد.
ناقل می گوید: به مرد عرب گفتم: چطور شد با حضرت صحبت كردی و نتیجه گرفتی. گفت: به حضرت گفتم اگر پول ندهی، می روم شكایت شما را به برادرت امام حسین علیه السلام می كنم. اینجا بود كه دیدم حضرت، داخل ضریح ظاهر شد و در حالی كه روی صندلی نشسته بود، حواله ای به من داد. من هم رفتم و از بازار گرفتم.
[ صفحه 382]
یكی از اهالی كربلا، عربی را می بیند كه در حرم حضرت قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام كنار ضریح مطهر ایستاده و با حضرت سخن می گوید.
آقاجان، صد دینار از شما پول می خواهم؛ می دهی كه بده و اگر نمی دهی می روم حرم حضرت سیدالشهداء امام حسین علیه السلام شكایت شما را به آن حضرت می كنم.
سپس سرش را به طرف ضریح مطهر برده و می گوید: فهمیدم، فهمیدم! و از حرم بیرون می رود. عرب مزبور به بازار رفته و به یكی از مغازه داران می گوید: آقا فرموده است صد دینار به من بده. او می گوید: نشانی شما از آقا چیست؟ می گوید: به این نشان، كه پسر شما مریض شده بود و شما صد دینار نذر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام كردی؛ بده! و او هم صد دینار را می دهد.
ناقل می گوید: به مرد عرب گفتم: چطور شد با حضرت صحبت كردی و نتیجه گرفتی. گفت: به حضرت گفتم اگر پول ندهی، می روم شكایت شما را به برادرت امام حسین علیه السلام می كنم. اینجا بود كه دیدم حضرت، داخل ضریح ظاهر شد و در حالی كه روی صندلی نشسته بود، حواله ای به من داد. من هم رفتم و از بازار گرفتم.
[ صفحه 382]